In de Koegang, het dorpsblad van Koekange, schrijf ik sinds maart 2005 de column "Stukje Natuur". Elke column behandelt één onderwerp uit de natuur, welke in de omgeving van dit dorp te vinden is.
Zodra de bomen hun bladeren laten vallen, weet je dat de winter op komst is. Naast de vallende bladeren komen er grote groepen ganzen in V-vorm aangevlogen en zijn die vervelende limonadewespen gelukkig verdwenen.
De meeste mensen die in Koekange ter kerke gaan, zullen hem aan de voet van de dikke lindeboom vlak bij de ingang wel hebben gezien. Een bruine zwam van een aanzienlijke grootte met een witte rand en onderkant.
Hoewel ik biologie gestudeerd heb en enkele biologische onderzoeken heb mogen uitvoeren, heb ik door omstandigheden mijn werkbare leven voor het merendeel bij de politie doorgebracht. Overigens met veel plezier.
Een goede vriend geeft mij af en toe een tip voor een onderwerp voor Stukje Natuur. Naast journalist is hij natuurliefhebber en is eveneens gids op het Dwingelderveld. Enige tijd geleden had hij als tip om eens over het verschil tussen een heg en een haag te schrijven
Degene die regelmatig dit Stukje Natuur lezen, zullen zo langzamerhand wel weten dat ik voor Natuurmonumenten gids ben op het Dwingelderveld. Nu kreeg ik deze zomer de gelegenheid om voor een andere organisatie als vrijwillige vogelwachter op te treden.
Door de vele eeuwen heen hebben bomen een rol gespeeld in de cultuur. Voor veel oude Europese volken, of dat nu de Kelten, de Germanen of de Romeinen waren, speelde de verering van de eik een belangrijke rol.
Al meer dan een halve eeuw ben ik vogelaar, daar was ik voor mijn studie biologie al mee begonnen. Nu zou je kunnen denken dat ik mij tijdens mijn studie voornamelijk op vogels zou richten. Echter dat is niet het geval geweest.
Sinds het begin van de zomer mag ik als gids van Natuurmonumenten het veld weer in. Het Dwingelderveld om precies te zijn. Het is het grootste aaneengesloten natte heidegebied van West-Europa. Met veel bijzondere dieren en planten.